Hikayenin başında, Danimarka Kralı Hamlet’in babası aniden ölür. Hamlet’in annesi, Kraliçe Gertrude, kısa süre sonra kardeşi Claudius ile evlenir. Hamlet, babasının ölümünün ardında bir tuhaflık olduğunu hisseder. Ruhu huzursuz olan Hamlet, babasının hayaletinin ortaya çıkmasıyla sarsılır. Hayalet, Hamlet’e kendisinin Claudius tarafından öldürüldüğünü ve intikam alması gerektiğini söyler.

Hamlet, babasının intikamını almak için plan yapmaya başlar. Fakat o, insanların doğasını, hayatta neyin doğru olduğunu, intikam almanın gerekliliğini ve varoluşun anlamını sorgulamaya başlar. Bu sorgulamalar, onu bir yanda harekete geçirme isteği ile diğer yanda hareketsizliğe iten bir iç çatışmaya sürükler. Bu karmaşıklık, onun deliliğe yaklaşmasına neden olur.

Hamlet’in planı, Claudius’un suçunu ortaya çıkarmak için bir oyun oynatmak olur. Oyunculara, eski kralın öldürülüşünü simüle eden bir sahne hazırlatır. Bu gösteri sırasında, Claudius’un suçluluğu ortaya çıkmaz, ancak Hamlet’in intikam almak için harekete geçmeye karar verdiği an gelir.

Hamlet, kendi ailesiyle de büyük bir çatışma içerisine girer. Annesine, öldürülen babasının intikamını alması gerektiğini anlatmaya çalışır. Ancak işler kontrolden çıkar ve Hamlet, yanlışlıkla Polonius adında bir soyluyu öldürür. Polonius’un kızı Ophelia, babasının ölümünden sonra akıl sağlığını kaybeder ve intihar eder.

Hamlet’in bu karmaşık ve yıkıcı yolculuğu, nihayetinde trajik bir sona ulaşır. Claudius ve Hamlet arasındaki son yüzleşme, bir dizi ölümle sonuçlanır. Gertrude, Claudius, Hamlet ve Ophelia’nın kardeşi Laertes, birer birer ölür. Sonunda, Hamlet, Claudius’u öldürmeyi başarır, ancak bu zafer de onun ölümüne neden olur.

Oyun, varoluşsal sorular, hayatın anlamı ve insanın içsel çatışmaları üzerine derin düşünceler bırakır. Hamlet’in son sözleri, yaşamın kırılganlığını ve ölümün kaçınılmazlığını simgeler.